Genellikle bulutların üzerindeki özgürlük sınır tanımıyormuş gibi görünür.
Günümüzde uluslararası uçuşlar sıra dışı değildir. Yine de, havayollarının diğer ülkelerin egemen hava sahasına uçabilmesini sağlamak için uluslararası anlaşmalar gerekiyor. Hava yolculuğu haklarını güvence altına alan ilk bağlayıcı uluslararası anlaşma 1944’te imzalandı: Uluslararası Sivil Havacılık Konvansiyonu veya kısaca Chicago Konvansiyonu. İlk maddesi, her ülkenin kendi toprakları üzerindeki hava sahası üzerinde tam ve münhasır egemenliğe sahip olduğunu belirtir. Bir havayolu şirketi kendi ülkesinden başka bir ülkeye bir rota sunmak isterse, ilgili ülkelerden daha fazla izin alması gerekir. Bu gibi durumlarda uluslararası hava trafiğinin sorunsuz ilerlemesini sağlamak için beş trafik hakkı ve dört trafik ayrıcalığı eklenmiştir.
1. Trafik hakkı: Bir hava aracının yabancı ülke topraklarına inmeksizin uçma hakkıdır. Bir ülke havayoluna, diğer bir ülkenin hükümranlık sahası üzerinde uçma hakkı vermesidir. “Transit geçiş hakkı” da denir.
2. Trafik hakkı: Bir hava aracının ticari amaç dışında bakım, onarım veya yakıt almak gibi teknik sebeplerle diğer ülke topraklarına inebilme hakkıdır. “Teknik iniş hakkı” da denebilir.
3. Trafik hakkı: Bir hava aracının ticari bir amaçla kendi ülkesinden diğer bir ülkeye yolcu, yük ve posta taşıma hakkıdır.
4. Trafik hakkı: Bir hava aracının ticari bir amaçla başka bir ülkeden kendi ülkesine yolcu, yük ve posta taşıma hakkıdır.
5. Trafik hakkı: Uçağın kayıtlı olduğu devletten, başka bir devlette bulunan yolcu, yük ve postayı trafik hakkını veren devlete taşımak ve yine bu devletten aldığı yolcu, yük ve postayı üçüncü ülkelere götürebilme hakkıdır. Yani, kendi ülkesinde başlamak veya sona ermek kaydıyla bir ülke havayolunun diğer iki ülke arasındaki trafiği taşıma hakkıdır.
6. Trafik hakkı: Bir havayolunun/hava şirketinin ticari bir maksatla yabancı bir ülkeden kendi ülkesine getirdiği yolcu, kargo ve postayı gümrüğe sokmadan transit olarak diğer başka bir ülkeye götürebilme hakkıdır. Esasen 4. ve 3. Trafik haklarının birleşimi olarak kabul edilir. Diğer bir deyişle, bir ülke havayolu kendi ülkesi üzerinden geçmek kaydı ile diğer yabancı iki ülke arasındaki trafiği (yolcu, kargo ve postayı) taşıması hakkıdır.
7. Trafik hakkı: Bir havayolunun/hava şirketinin kendi ülkesi dışında başlayan bir uçuşunda iki yabancı ülke arasında ticari amaçla yolcu, kargo ve posta taşıyabilme hakkıdır. Yani, kendi de ülkesinde başlamaksızın veya sona ermeksizin bir ülke havayolu diğer iki ülke arasındaki uçuşları icra etme hakkıdır.
8. Trafik hakkı: Bu trafik hakkı Kabotaj hakkı olarak da bilinir. Kabotaj; bir devletin deniz veya havayolu ticareti bakımından kendi bayrağını taşıyan araçlarına tanıdığı ayrıcalıktır. O ülkenin havalimanları arasında iç hat uçabilme hakkıdır. Yabancı bir ülke hava aracının bir ülke içindeki iki milli nokta arasında ticari amaçla yolcu, kargo ve posta taşıma hakkıdır. Bir ülke havayolu diğer bir ülkenin trafiğini (yolcu, kargo ve postayı), o ülke içindeki iki nokta arasında iç hat taşıma hakkıdır.
9. Trafik hakkı: (Tam Kabotaj / Saf Kabotaj Hakkı)
Kabotaj Ayrıcalığı, bir ülke havayolunun/hava şirketinin bağlı olduğu ülkede başlamaksızın ve sona ermeksizin, başka bir ülke içindeki iki nokta arasında ticari amaçla yolcu, kargo ve posta taşıma hakkıdır. 8.trafik hakkından farkı tamamen iç hat olarak gerçekleşir. Yabancı bir ülkenin iç hatlarında ticari taşımacılık yapılmasıdır. Örneğin; Bir Türk şirketinin kendi çağrı adı altında New York’tan başlayan bir sefer ile New York ile Chicago arası yolcu taşımasıdır.
